Элдин Микаил
* * *
Берзинчу когашца ченаш а кегош,
Дог цIена бералла дIаяхчахьана,
Дахаран къизалло хьан куьйгех хьегош,
Абадехь некъахо хили-кх сох, нана.
Некъаша гIелвина вирзича цIехьа,
Карадо хьан юьхь тIехь сайн некъан тача,
БIешерийн иллица со вижавехьа,
Нана, ма чомехь бу-кх хьан куьйгийн кхача.
Деле со вехахьа, куьйгаш а лаций,
Кхана а дезий сан-м цу новкъавала.
Хьоьца бен цхьанхьа а со-м ирсе ваций,
Делахь а ницкъ бац сан кхолламах вала.
Жимчу хьан неIарах суо араволуш,
Суна-м суо гуьйренан гIа-патар хета
Сайга ахь: «Хьо кеста вогIур вуй?» — олуш
Цхьалхачу аьрзунан маьхьарх со кхета.
Бераллин йора дин—сара а хоьхкуш,
Челакха бералла дIаяхчахьана,
Дахаро хьан куьйгийн аьхналла йоьхкуш,
Абадехь некъахо хили-кх сох, нана...
